door Dr. Giuseppe Nacci
Elke vorm van chemotherapie veroorzaakt onherstelbare schade aan de fysieke gesteldheid van wie zich blootstelt aan de werking van deze vergiften die ‘cytotoxische geneesmiddelen’ worden genoemd.
De eed van Hippocrates omvat het verbod om de patiënt ‘gif’ toe te dienen, ook indien de zieke hier zelf om vraagt (zie eed van Hippocrates).
Deze vergiften (‘cytotoxische geneesmiddelen’) komen in de bloedbaan door middel van een injectie en/of een intraveneus druppelinfuus, of door middel van indirecte opname via de maag of het darmslijmvlies.
Dit type behandeling wijkt af van chirurgie of bestraling, die hun werking richten op specifieke punten of gebieden van het menselijke lichaam (‘gerichte’ behandelingen).
In ziekenhuizen wordt gebruik gemaakt van chemotherapie wanneer de kans bestaat dat de tumorcellen aanwezig zijn in andere delen van het organisme en niet alleen op de plaats van de primaire tumor.
Maar slechts zelden garandeert chemotherapie een overlevingsperiode van ten minste vijf jaar, die onjuist wordt aangeduid als ‘behandelingsperiode’.
Chemotherapie remt de abnormale celgroei tijdelijk af, of kan de pijn enige tijd verlichten of de overlevingstijd iets verlengen.
Slechts zelden kan er worden gesproken van ‘remissie’: bibliografische gegevens spreken van slagingspercentages van minder dan 1% in het geval van alvleesklierkanker, van 3% in het geval van leverkanker en van 7% in het geval van darmkanker…..
In de hele wereld zijn er ongeveer 60-70 cytotoxische geneesmiddelen in de handel.
Voor Italië zijn de handelsnamen opgenomen in tabel 2a (gedeeltelijke lijst).
Enkele van deze vergiften veroorzaken minder problemen dan andere, zoals slapeloosheid, verzwakking, diarree, haaruitval, stomatitis, leukopenie, trombocytopenie, bloedarmoede, misselijkheid, overgeven enz.
Dit zijn de directe bijwerkingen die bekend zijn, omdat ze zichtbaar zijn.
Waar zelden over wordt gesproken, zijn de ernstigere en langdurigere bijwerkingen met gevolgen die het leven van de patiënt en het verloop van zijn of haar ziekte sterk verslechteren, waardoor zelfs behandelingen op basis van de immunostimulering van de Natural Killer-lymfocyten en van de apoptotische en ontgiftende activiteit van medische plantenextracten zinloos worden.
Deze grote en onherstelbare schade, waarover zelden wordt gesproken, bestaat uit:
Chemotherapie wordt dus absoluut afgeraden bij elke vorm van combinatie met immunotherapie.
Chemotherapie is namelijk sterk uitputtend, vooral voor wat betreft de lymfocyten die bekend staan om hun grote vermogen om tumormassa’s te herkennen en te vernietigen door middel van specifieke antineoplastische immunotherapie (zie hoofdstuk 4).
Volgens de auteur van dit werk kan namelijk worden bevestigd dat alleen de immuunreacties van de patiënt zelf de neoplastische aandoening kunnen oplossen, wat leidt tot een volledige genezing van de kanker.
Chirurgie en bestraling moeten alleen worden beschouwd als ondersteunende technieken of methodes die een bepaalde hoeveelheid van het primaire gezwel en van zijn metastasen kunnen elimineren, waarbij blijft gelden dat geen van beide moet worden gezien als de oorzaak waardoor de kankerpatiënt uiteindelijk geneest: de eventuele en daadwerkelijke genezing van de kanker bij de patiënt hangt alleen af van het vermogen van de immuunreacties om op selectieve en radicale wijze de tumor te herkennen en te vernietigen. Daarom kent de immunotherapie aan de chemotherapie geen enkele behandelende en genezende betekenis ten opzichte van de tumor toe.
Download de volledige tekst van dit artikel in:
Word document
PDF document (Acrobat Reader)